pogasić

pogasić: pogasić {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. dk VIIb, pogasićgaszę, pogasićsi, pogasićgaś, pogasićgaszony {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'zgasić kolejno wiele lamp, świec, ogni itp.': {{/stl_7}}{{stl_10}}Światła uliczne pogaszono. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'pozbawić kolejno blasku, spowodować blednięcie, ciemnienie czegoś jaśniejącego': {{/stl_7}}{{stl_10}}Późny świt pogasił gwiazdy. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'spowodować zanik czegoś, osłabić, wytłumić wiele czegoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Pogasił w sobie wszelkie młodzieńcze pasje. {{/stl_10}}

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

pogasić — dk VIa, pogasićgaszę, pogasićsisz, pogasićgaś, pogasićsił, pogasićgaszony «przerwać palenie się, świecenie wielu ogni, świateł itp.; zgasić kolejno wiele czegoś» Pogasić lampy, świece, ogniska. przen. Świt pogasił gwiazdy … Słownik języka polskiego
światło — n III, Ms. świetle; lm D. światłoteł 1. «promieniowanie elektromagnetyczne działające na oko ludzkie, wywołujące wrażenia wzrokowe, ułatwiające dostrzeganie i rozróżnianie przedmiotów, ich wielkości, kształtu, barwy i ruchu» Jaskrawe, oślepiające … Słownik języka polskiego
wygasić — dk VIa, wygasićgaszę, wygasićsisz, wygasićgaś, wygasićsił, wygasićgaszony wygaszać ndk I, wygasićam, wygasićasz, wygasićają, wygasićaj, wygasićał, wygasićany «spowodować, że coś zgaśnie, przestanie się palić, stłumić palenie, świecenie się czegoś … Słownik języka polskiego

Academic Dictionaries and Encyclopedias